EMMYLOU HARRIS (US)
website

Met Emmylou Harris aan het werk te zien, zien we meteen ook een levende legende uit country- en folkwereld bezig. Deze straffe madam heeft al menig woelwatertjes doorzwommen en stond met de allergrootsten in het genre op de planken. Johnny Cash, Bob Dylan (luister maar eens naar zijn ‘Désire’-lp), Elvis Costello, Kris Kristofferson, Willie Nelson, Steve Earle (hij schreef speciaal ‘Goodbye’ voor haar) en zelfs onze eigenste Admiral Freebee hebben ooit gebruik gemaakt van haar wondermooie stem als duet of achtergrond, een eer die niet voor iedereen is weggelegd. De familiale – echtgenoot op bas en zoon op gitaar – doortocht van Kimmie Rhodes diende als opwarmingsact.

Rustige country en tex-mex deuntjes bijeen gespeeld en gezongen door een duidelijk enthousiaste Kimmie. Dan was het de beurt aan Emmylou Harris. Haar band bestaande uit een drummer, een bassist, een gitarist, een orgelist die af en toe ook de accordeon ter hand greep en een mandolinespeler die ook nog met de viool overweg kon, deed ons het beste vermoeden. En dit vermoeden werd bevestigd. Daar ze een paar jaren geleden meer de rocktour op ging met ‘Wrecking Ball’ keert ze nu terug naar haar roots: de country en bluegrass. Als een engel schreed LaHarris naar haar microfoonstandaard, omgorde haar akoestische gitaar en meteen waren we onder de indruk van haar herkenbaar en straf stemgeluid. Na al de jaren zit er geen spatje sleet op haar stembanden.

En ook al is ze inmiddels 61, de tijd heeft blijkbaar geen vat op haar want ze is nog steeds een knappe verschijning, wel groter van gestalte dan ik verwachtte. Ze kwam haar cd ‘All I Intended To Be’ voorstellen. Zeemzoeterige ballades en ingetogen luistersongs dreven ons mijmerend naar andere werelden. De prachtige zaal met een quasi perfecte akoestiek is de ideale plek om haar muziek volledig tot z’n recht te laten komen. ‘Making Believe’, ‘Michelangelo’ en de countryrocker ‘Born To Run’ zorgden voor enige afwisseling uptempo. In deze nummers gingen alle registers open en gaven Emmylou en haar band stevig van jetje. Tussen de nummers door vertelde een zichtbaar relaxte Miss Harris honderduit over haar leven in Tennessee, waar ze een opvangasiel voor honden beheert. Ze liet ook niet na haar trouwste fans in de spotlights te zetten. En ze nam de aangeboden ruikers bloemen en knuffelbeertjes dankbaar in ontvangst. Klasse tout court en ook meteen het bewijs dat ze nog steeds een down-to-earth mens is gebleven, ook al heeft ze er zulke indrukwekkende carrière opzitten. Hoedje af en respect! Kimmie Rhodes wordt enkele keren gevraagd om een paar liedjes mee te zingen en hun stemmen passen wonderwel mooi bij elkaar. Eigen nummers wisselt ze probleemloos met covers.

Zo krijgen bijvoorbeeld ‘Orphan Girl’ van Gilian Welch en ‘Pancho & Lefty’ van Townes Van Zandt een eigen benadering toebedeeld. Ook mooi en gedurfd was een gospel die ze samen met twee van haar bandleden zong. Zonder muzikale omlijsting, enkel gedragen door hun stemmen, met z’n drieën rond één microfoon geschaard zoals het naar goede bluegrass gewoonte betaamt, bezorgde ze ons zowaar een kippenvelmoment. Na ruim anderhalf uur genieten, kreeg ze dan ook een welverdiende staande ovatie van de uitverkochte Bozar. De doortocht van Emmylou Harris in ons land was een feit en wij waren onder de indruk. En tevreden trokken we de zachte nazomernacht in, op zoek naar een bruine kroeg en een flinke teug gerstenat.

 Huibbe